เด็กไทยในชนบทขี่จักรยานไม่ใส่รองเท้านี่สบายปรื๋อ
ซึ่งก็ทำได้แน่ๆ แต่ถ้าจะให้ปลอดภัยก็ควรใส่รองเท้าตอนออกไปขี่จักรยาน
เพราะถ้าเกิดล้มมา รองเท้าก็ช่วยให้ไม่ถลอกได้ และรองเท้าที่ใช้ก็ควรเป็นรองเท้าผ้าใบหุ้มส้น
ไม่ควรใช้รองเท้าแตะหรือรองเท้าสาน เพราะไม่กระชับเท้าและอาจไปเกี่ยวกับอะไรได้
ยกเว้นจะไปแค่ปากซอยซื้อก๋วยเตี๋ยวหรือบะหมี่กินเล่น ถ้าลงแข่งหรือออกทัวร์ขี่จักรยานไปไกลๆ
ก็ควรใส่รองเท้าจักรยาน (ถ้ามีตังค์ซื้อด้วยนะ) เพราะรองเท้าแบบนี้มีข้อดีข้อเด่นอยู่หลายอย่าง
เช่น
1. พื้นแข็ง พื้นรองเท้าแตะหรือรองเท้าผ้าใบจะนิ่ม และอ่อนตัวได้ง่าย ทำให้เท้าของเราบิดตัวตามไปด้วยเวลาปั่นบันได ซึ่งทำให้เกิดการล้าของเท้าได้ง่าย แต่ถ้าพื้นรองเท้าแข็งๆ จะทำให้เท้าสบายขึ้น และการส่งถ่ายพลังจากขาไปที่ลูกบันไดก็ทำได้เต็มที่ ไม่สูญเสียตกหล่นไปแบบพื้นนุ่มๆ
2. เหมาะและฟิต ถ้าคุณขี่จักรยานได้แล้ว คุณก็จะใช้กิ๊บ (บางคนเรียกนะกร้อ แต่ศัพท์นักจักรยานรุ่นเก่าของแท้เขาเรียก “กิ๊บ” กันครับ) ซึ่งถ้าใส่รองเท้าจักรยานคุณก็จะใส่กิ๊บได้ง่ายขึ้น และวางบนบันไดซึ่งมักมีขนาดเล็ก (ถ้าแพงๆ) ได้ง่ายขึ้น และรองเท้าจักรยานนี่เขาออกแบบมาให้ไว้ขี่จักรยานไกลๆโดยเฉพาะ เขาจึงรู้ใจนักจักรยานดี จะมีบุนวมตรงจุดที่ควรบุ โดยไม่เพิ่มน้ำหนักรองเท้า ทำให้นิ้วเท้าไม่เจ็บไม่ชา หรือชาช้า และไม่ถูกสายกิ๊บกดจนเจ็บ
3. จับมั่น การใส่รองเท้าจักรยาน ใส่กิ๊บ รัดเข็มขัดกิ๊บ จะทำให้เท้าเราจับมั่นกับลูกบันได การปั่นขาไปแต่ละรอบจึงทำได้มั่นคงและอย่างมั่นใจ ทำให้ไปได้เร็วขึ้น และเสียแรงร้อยลง ตามตำราเขาว่าการใช้รองเท้าจักรยานและติดกิ๊บสามารถถ่ายแรงลงลูกบันไดได้จนเกือบครบรอบของการปั่น คือจาก 2 นาฬิกา ไปจนถึง 9 นาฬิกา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น